Jeśli bliska Ci osoba doświadcza kryzysu emocjonalnego
Ty też możesz pomóc!
Naucz się odróżniać objawy stresu i ostrego kryzysu psychicznego
Powszechne dla wszystkich
Dolegliwości stresowe w kryzysie emocjonalnym
zaburzenia snu, koszmary senne i objawy fizyczne, takie jak: złe samopoczucie, zmęczenie, ból, zawroty głowy, bezsenność, „luźny” żołądek i ból rozproszony.
Poznaj
Objawy ostrego kryzysu psychicznego:
Objawy autonomiczne: tachykardia, pot, drżenie, suchość w ustach.
Objawy ze strony klatki piersiowej i żołądka: trudności w oddychaniu, ból w klatce piersiowej, nudności lub inne zaburzenia żołądkowe.
Objawy zmienionego stanu umysłu: uczucie zawrotów głowy, tendencje do omdleń, uczucie lekkości, uczucie nierealności (derealizacja) lub bycie odległym (depersonalizacja), lęk przed utratą kontroli, lęk przed śmiercią. W rzadkich przypadkach może wystąpić ostra psychoza.
Ogólne objawy: fale gorąca lub uczucie zimna, parestezje.
Objawy napięcia: bóle mięśni, niepokój, uczucie napięcia.
Inne niespecyficzne objawy: trudności z koncentracją, drażliwość, trudności ze snem.
Odważnie wspieraj potrzebujących
Pomoc dla osoby w ostrym kryzysie
Nie czekaj aż ktoś inny pomoże. Bardzo ważne, by od razu zareagować w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.
Twórz poczucie bezpieczeństwa, uspokój osobę i zabezpiecz sytuację. Przekaż niezbędne informacje i praktyczną pomoc.
Podaj informacje na temat typowych reakcji w kryzysie psychicznym i różnic indywidualnych w reagowaniu na niego. Wyjaśnij jakie są możliwe strategie radzenia sobie z kryzysową sytuacją, oraz wskaż na rodzinną, czy też profesjonalną sieć wsparcia i pomocy. Poinformuj, że silne reakcje fizjologiczne zwykle ustępują w ciągu kilku godzin do kilku dni.
Zapewnij, że sytuacja wraca do normy. Często pomocne jest przypomnienie o pełnionych przez osobę rolach rodzica, czy pracownika oraz – tak szybkie jak to tylko możliwe – przywrócenie tych ról.
W przypadku ostrej reakcji kryzysowej, dopóki objawy nie ustąpią, osoba powinna mieć przy sobie kogoś przez cały czas. Pomóż zmobilizować niezbędną sieć wsparcia, być może również profesjonalnego.
Pozwól osobie zareagować i wyrazić siebie w swoim własnym tempie. Nie zachęcaj do zwierzeń, które mogą przywołać nieprzyjemne fakty, a wraz z nimi trudne emocje. Może to zwiększyć ryzyko późniejszych powikłań. W zamian tego pomóż wrócić do równowagi poprzez przywoływanie pozytywnych wspomnień.
Sen pomaga w sposób naturalny przetworzyć, zasymilować uraz i wspomnienia, podczas gdy nadaktywność może doprowadzić do sytuacji odwrotnej. Należy więc zachęcać osobę do ułożenia się do snu. Jedynie w przypadku poważnych trudności z zaśnięciem i silnego niepokoju, można zastosować w sposób krótkotrwały środki uspokajające.
Jeśli chcesz, żeby ktoś po prostu Cię wysłuchał
przystań psychologiczna
wsparcie 4U
Udzielamy bezpłatnego wsparcia na czas kryzysu emocjonalnego
